Marturia

Het is vandaag de dag niet bepaald vanzelfsprekend om een leven te leiden in navolging van Christus. Met een zekere weemoed kunnen we dan terugkijken naar vervlogen tijden van ‘christelijk Nederland’. Maar nog even los van de vraag in hoeverre Nederland ooit echt ‘christelijk’ is geweest, kan deze terugblik op de recente historie snel tot een perspectiefvervalsing leiden. Alsof het christelijk geloof vroeger algemeen geaccepteerd was. De ‘christelijke’ periode van Europa en Nederland wordt echter voorafgegaan door het tijdvak van de (late) Oudheid, waarin het christendom eerst een minderheid en later hooguit één van de vele religieuze opties was. Juist de intellectuelen uit die tijd stelden het christelijk geloof onder kritiek. Andersom waren de christenen vaak kritisch ten opzichte van de gebruiken en het gedachtengoed van hun tijd. Dit doet ons beseffen dat het soms gehoorde argument dat het christelijk geloof ‘niet meer van deze tijd’ is, geen hout snijdt. Ook tijdens de eerste paar honderd jaar van haar bestaan was het christelijk geloof immers ‘niet van deze tijd’. Maar waarom vonden de critici dat? Waar had men moeite mee? En hoe reageerde de Vroege Kerk hierop? Benno Zuiddam leidt ons in in deze interessante materie.