Kerkvaders
Inleiding
De term kerkvader heeft zijn oorsprong in het feit dat bisschoppen in de vroege kerk werden gezien als leraren van de gelovigen. Zij waren het die de gemeente moesten inwijden in het geloof. Zij werden daarom vaak aangeduid met vader. Sommige bisschoppen overstegen in hun taak de grenzen van hun eigen gemeente, zodat ze vader van de kerk genoemd konden worden1. De term werd overigens later niet meer exclusief voor bisschoppen gebruikt.
Op dit moment bevat de geaccepteerde lijst van kerkvaders meer dan 300 personen. Als criteria voor een toekenning van de titel kerkvader aan een bepaalde persoon gelden:
- Hij moet in de orthodoxe geloofstraditie staan.
- Hij moet al vanaf het begin kerkelijke goedkeuring genieten.
- Hij moet een heilige levenswandel hebben geleid.
- Hij moet tot de periode van de christelijke Oudheid behoren.
Kerkvaders
- Clemens van Rome
- Ignatius van Antiochië ( ca. 110)
- Polycarpus van Smyrna (ca. 69-ca. 155)
- Justinus Martyr (ca. 100-ca. 165)
- Irenaeus van Lyon (ca. 130-ca. 202)
- Clemens van Alexandrië (ca. 150-ca. 215)
- Tertullianus (ca. 160-ca. 230)
- Origenes (ca. 185-ca. 254)
- Cyprianus (ca. 200-258)
- Athanasius (ca. 296-373)
- Hilarius van Potiers (ca. 300-368)
- Cyrillus van Jeruzalem (ca. 315-386)
- Basilius de Grote (ca. 329-379)
- Gregorius van Nazianze (329-389)
- Gregorius van Nyssa (ca. 330-ca. 395)
- Ambrosius van Milaan (ca. 340-397)
- Johannes Chrysostomus (ca. 347-407)
- Hiëronymus (ca. 347-420)
- Theodorus van Mopsuestia (ca. 350-428)
- Aurelius Augustinus (354-430)
- Cyrillus van Alexandrië (ca. 376-444)
Citaten van kerkvaders
Noten
1
Zie m.n. P. Trouillez, Van Petrus tot Constantijn, Leuven, 2002, p. 16-19.
Laatste nieuws
Uitgelicht
Actualiteit archief