Begrip | Diaconaat
Diaconaat
Het diaconaat is de kerkelijke bediening van de diaken, een ambt dat in de vroegchristelijke kerk ontstond om zorg te dragen voor de armen, zieken en noodlijdenden. Het is afgeleid van het Griekse woord diakonia (διακονία), dat “dienst” of “dienstbaarheid” betekent. Het ambt wordt reeds genoemd in het Nieuwe Testament (Handelingen 6:1-6, Filippenzen 1:1, 1 Timoteüs 3:8-13). Diakenen hadden een sociale en liturgische taak. Sociaal droegen zij zorg voor de liefdadigheid binnen de gemeenschap. Liturgisch assisteerden zij de bisschop of priester, onder meer bij de eucharistie. In de vroege kerk waren er ook vrouwelijke diakenen, zoals Phoebe (Romeinen 16:1).
4 relevante onderdelen gevonden voor het begrip 'Diaconaat'
Archeologen hebben bij de Israëlische havenstad Aschdod de fundamenten van een vierde- of vijfde-eeuwse basiliek ontdekt, inmiddels al de 'Kerk van de diaconessen' genoemd.
De kerk heeft er vanaf het begin naar gestreefd een helpende hand te bieden aan armen, weduwen, wezen, zieken, ouderen en overige hulpbehoevenden. In het spoor van Jezus Christus probeert de kerk de medemens, en vooral hij of zij die hulp nodig heeft, de hand te reiken. Zij zijn namelijk de echte “schatten van de kerk”.
De afgelopen decennia is de ontwikkeling in gang gezet van verzorgingsstaat naar een participatiesamenleving. Het is allemaal gewoonweg onbetaalbaar geworden. We kunnen hierover klagen, maar er liggen ook kansen. Pim Fortuyn wees er al op dat de verzorgingsstaat leidt tot directe ontkoppeling van gever en ontvanger. De ‘gever’ weet niet welke armlastige een deel ontvangt […]
Titel
Augustinus over diakens
Ondertitel
Zijn visie op het diakonaat
Auteur(s)
Bart Koet
